Μιας και έκανα promotion και σε προηγούμενη δημοσίευση λοιπόν, ας ξεκινήσουμε.
Οι φίλοι, κατά πολλούς, είναι τα
σημαντικότερα πρόσωπα στη ζωή ενός ανθρώπου. Το θέμα χωράει πολύ φιλοσοφική
συζήτηση, οπότε δεν θα μπω στη διαδικασία να σας πω αν δέχομαι μια τέτοια
παραδοχή ή όχι –και δεν υπάρχει και νόημα στο να το κάνω-, σίγουρα όμως
καταλαβαίνω γιατί κάτι τέτοιο μπορεί να ισχύει. Οι ερωτικές σχέσεις έρχονται
και παρέρχονται και τα μέλη της οικογένειάς σου δεν μπορείς να τα διαλέξεις,
οπότε υπάρχει μεγάλος κίνδυνος να καταλήξεις να μοιράζεσαι DNA με ανθρώπους που δεν
σου ταιριάζουν, δεν θα συναναστρεφόσουν υπό άλλες συνθήκες και κάποιες φορές
ίσως δεν αγαπάς. Κάτι τέτοιο όμως δεν ισχύει με τις φίλους. Οι φίλοι είναι μία
σταθερά σε έναν συνεχώς μεταβλητό κόσμο. Μοιράζεστε τα προβλήματά σας, περνάτε
τον χρόνο σας, υποστηρίζετε ο ένας τον άλλον στα δύσκολα. Ποιος άνθρωπος δε
χρειάζεται ένα φίλο;
Όταν λέμε όμως «φίλο» τι εννοούμε;
Υπάρχουν –χοντρικά- τρία είδη φίλου:
Ο κολλητός/αδερφικός/καλός φίλος, ο standard φίλος και ο απλός
γνωστός/βγαίνουμε-καμιά φορά/απλά-τον-λέω-«φίλο»- φίλος. Πάμε να δούμε τα τρία
αυτά είδη ξεχωριστά:
Ο
κολλητός/αδερφικός/καλός φίλος είναι συνήθως κάποιος
που γνωρίζουμε πολλά χρόνια, ξέρει τα περισσότερα μυστικά μας, περνάμε μεγάλο κομμάτι
της μέρας μαζί του, επικοινωνούμε συχνά, βγαίνουμε περισσότερο μαζί του παρά με
κάποιον άλλον και ανάλογα την ηλικία μας (τη δική μας ή του πρωταγωνιστή μας)
καθόμαστε μαζί στο σχολείο, συγκατοικούμε στο πανεπιστήμιο, βλέπουμε τις
Κυριακές Game of Thrones
και τη Δευτέρα πάμε μαζί στη δουλειά. Ίσως όχι όσο υπερβολικά τα
περιγράφω τώρα –και σε περιπτώσεις καλού φίλου η έλλειψη επικοινωνίας αρκετών
ημερών ή και εβδομάδων δεν δημιουργεί πρόβλημα στη σχέση-, αλλά ο καλός φίλος
είναι η πρώτη σου σκέψη για κουμπάρος/κουμπάρα και ο πρώτος άνθρωπος που θα
πάρεις τηλέφωνο όταν συμβεί κάτι σημαντικό (καλό ή κακό).
Οι κανονικοί άνθρωποι έχουν ένα με δύο απ’
αυτούς. Όταν υπάρχουν περισσότεροι ίσως κάτι πάει στραβά (συχνά ο φίλος δεν
είναι όσο καλός νομίζαμε εξαρχής ή απλά εγώ είμαι αντικοινωνική και άθλια
συντροφιά). Το λογικό και το συνηθισμένο πάντως αυτό είναι.
Συνήθως έχει το ίδιο φύλλο με τον
πρωταγωνιστή, το άτομο του οποίο είναι φίλος. Δηλαδή αν μιλάμε για άντρα ο
κολλητός του είναι επίσης άντρας, αν μιλάμε για γυναίκα, γυναίκα. Αυτό βέβαια
δεν είναι απαραίτητο.
Ο standard φίλος είναι αυτός ο οποίος περιγράφεται ως
είναι φίλος, αλλά όχι κολλητός, με την έννοια ότι και με αυτόν βγαίνεις,
συγκατοικείς, βλέπεις GoT, αλλά δεν είναι κολλητός. Μοιράζεσαι τα προβλήματά σου, αλλά δεν είναι
το πρώτο άτομο που θα καλέσεις σε περίπτωση ανάγκης.
Συνήθως οι άνθρωποι έχουν πολλούς απ’
αυτούς. Όταν αναφερόμαστε στην «παρέα» μας, εννοούμε τους standard φίλους μας
(συνήθως τους standard φίλους μας και έναν κολλητό). Σε μία πυραμίδα, ο καλός φίλος είναι στην
κορυφή, οι standard στη μέση και η επόμενη κατηγορία μας στη βάση, τόσο από άποψη πλήθους
(ο κολλητοί είναι λιγότεροι από τους απλούς φίλους και πάει λέγοντας) και βάσει
σημαντικότητας.
Όπως και με τους καλούς φίλους, οι standard φίλοι είναι κατά
κύριο λόγω του ίδιου γένους με τον πρωταγωνιστή. Σε αυτή την κατηγορία όμως πιο
συχνά πετυχαίνεις το αντίθετο.
Ο απλός γνωστός/βγαίνουμε-καμιά
φορά/απλά-τον-λέω-«φίλο»- φίλος είναι αυτός που τον ονομάζεις «φίλο» συνήθως
κατά το ακόλουθο σενάριο:
-Ποιος
είναι αυτός;
-Φίλος
μου.
-Δεν τον έχω ξαναδεί.
-Δεν βγαίνουμε πολύ.
Απλά τον λες «φίλο» γιατί είναι πιο εύκολο
και ακούγεται πιο λογικό απ’ το να πεις απλά ότι είναι «γνωστός» σου.
Σε αυτή την κατηγορία είναι οι περισσότεροι
φίλοι του facebook, οι περισσότεροι συνάδελφοι απ’ τη δουλειά και πάει λέγοντας. Αναρτάς post λέγοντάς τους χρόνια
πολλά στο προφίλ τους και βγαίνετε για ένα ποτό μετά τη δουλειά. Μιλάμε για
γνωστούς (σχεδόν φίλους) που δεν θεωρούμε αρκετά καλούς για να τους βάλουμε σε
παραπάνω κατηγορίες ή αρκετά μακρινούς για να τους ονομάσουμε απλούς γνωστούς.
Παρόλα αυτά υπάρχουν εξαιρέσεις και
διαφοροποιήσεις και ήρθε η ώρα να μιλήσουμε γι αυτές.
Ι) Όπως σας είπα, το φύλλο των φίλων εξαρτάται
από το φίλο του πρωταγωνιστή, αλλά όχι πάντα. Δεν αποκλείεται όμως μια γυναίκα
και ένας άντρας μπορούν να κάνουν παρέα χωρίς να υπάρχει κάτι ερωτικό μεταξύ
τους, οπότε μην αποκλείσετε τελείως την προοπτική της γυναίκας φίλης στον άντρα
πρωταγωνιστή σας, ας πούμε.
ΙΙ) Η δεύτερη σημαντική διαφοροποίηση για την
οποία θέλω να μιλήσω είναι η ηλικία. Άλλες σχέσεις δημιουργούμε όταν είμαστε
δέκα, άλλες είκοσι, άλλες τριάντα, άλλες σαράντα και πάει λέγοντας. Κοινώς, οι
φιλικές σχέσεις κατά τη διάρκεια του σχολείου συνήθως χαλάνε κατά το
πανεπιστήμιο και οι σχέσεις στο πανεπιστήμιο διαρκούν ή ξεχνιούνται ανάλογα με
τον τόπο κατοικίας του καθένα μετά το πέρας το σπουδών. Πιο σταθερές σχέσεις
έχουμε από τα τριάντα και μετά. Σε τέτοιες ηλικίες ο χαρακτήρας μας, τα θετικά,
τα αρνητικά μας, οι επιδιώξεις μας και τα πράγματα που ζητάμε από τους
ανθρώπους έχουν κατασταλάξει μέσα μας και το ίδιο και οι σχέσεις μας.
Οι αλλαγές έρχονται πάλι αφού κάνουμε
οικογένεια. Συχνά συναντάμε πρωταγωνιστές σαράντα, πενήντα, εξήντα χρονών με
ελάχιστους φίλους (ακόμα λιγότερους από το φυσιολογικό). Αυτό συμβαίνει γιατί
σε αυτές τις ηλικίες ο άνθρωπος έχει κάνει ήδη οικογένεια και ό,τι έψαχνε στους
φίλους του το έχει βρει στο πρόσωπο του/της συζύγου του. Μαζί με αυτό όμως
έχουν αυξηθεί και οι υποχρεώσεις, πράγμα που δεν του αφήνει αρκετό ελεύθερο
χρόνο. Επίσης, σε τέτοιες ηλικίες οι μεμονωμένοι φίλοι γίνονται φίλοι-ζευγάρια.
Κοινώς, μπορείτε να μιλήσετε για ισχυρή φιλία
στα 25-35. Φυσικά όλες οι φιλίες μοιάζουν «ισχυρές» μέχρι αποδείξεως του
εναντίου, οπότε δεν είναι η περιγραφή που θα αλλάξει ανάλογα την ηλικία του
πρωταγωνιστή, αλλά οι αντιδράσεις του ίδιου του φίλου και η αντοχή της σχέσης
στο χρόνο.
Μείνετε ρεαλιστικοί και να θυμάστε πως ο
φίλος που μας ταιριάζει εξαρτάται από τον χαρακτήρας μας. Δεν είναι πάντα το
ίδιο με μας. Συχνά είναι αυτό που μας συμπληρώνει. Επίσης όλοι χρειαζόμαστε ένα
φίλο.
Τώρα, ας αναλύσουμε το θέμα φιλίας και friendzone.
Καταρχάς δεν μπορεί να υπάρξει φιλία αν
παράλληλα υπάρχουν και ερωτικά συναισθήματα. Έτσι, ο φίλος που σε θέλει, δεν
είναι πραγματικός φίλος, άσχετα αν εσύ τον βλέπεις έτσι. Το friendzone παρόλα αυτά
είναι ένα από τα μεγαλύτερα κλισέ στην ιστορία. Μπορείς να το διαχειριστείς
σωστά και να μην δημιουργήσει πρόβλημα, αλλά δεν σταματάει να είναι κλισέ.
Κάτι επίσης συχνό είναι η ερωτική σχέση
ανάμεσα σε δυο φίλους του πρωταγωνιστή. Ανάλογα με τους φίλους (αν είναι απλοί
γνωστοί ή κολλητοί) διαφέρει και το μέρος που θα πάρει ο ίδιος ο πρωταγωνιστής,
πάντα όμως μπορεί να παίρνει το μέρος ενός απ’ τους δύο φίλους του. Σίγουρα θα
ακούει τα παράπονα και των δυο (και συχνά δεν θα τα λέει στον άλλον), αλλά σε
τραβηγμένες καταστάσεις θα αναγκαστεί να παραδεχτεί τη συμπάθειά του και να
υποστηρίξει ή τον έναν ή τον άλλον.
Τι συμβαίνει τώρα αν μια φιλία σε μια
ιστορία είναι καινούρια. Αν δυο άνθρωπο γνωριστούν μέσα στο βιβλίο. Πώς
καταλήγουν να είναι φίλοι;
Η απάντηση διαφέρει ανάλογα με τους
ανθρώπους. Οι φιλίες πάντως εξελίσσονται σταδιακά. Κάποιες φορές αρκούν μερικές
εβδομάδες και κάποιες άλλες παίρνει χρόνια για δυο ανθρώπους να γίνουν φίλοι. Η
χημεία, οι περιστάσεις και, όπως είπα παραπάνω, οι χαρακτήρες των ανθρώπων
ορίζουν αυτά τα πράγματα. Αν θέλετε να γράψετε κάτι τέτοιο, μην βιαστείτε να
πάτε από το «απλοί γνωστοί» στο «κολλητοί» από τη μία σελίδα στην άλλη. Μπορεί
να υπάρχει έρωτας με την πρώτη ματιά, αλλά φιλία με την πρώτη ματιά δεν
υπάρχει. Χρειάζεται χρόνος για να εμπιστευτεί ένας άνθρωπος κάποιον άλλον τόσο
στην πραγματικότητα όσο και στη λογοτεχνία.
Αυτό ήταν το άρθρο, και ελπίζω να βοήθησα.
Αφήστε τα σχόλια και τις ερωτήσεις σας παρακάτω και θα τις απαντήσω. Εσείς
συμφωνείται με όσα έγραψα. Σχολίασα την πραγματικότητα ή ζω μέσα σε μια φούσκα
δημιουργημένη από τις δικές μου εμπειρίες ζωής;
Εύη Φρυγανά